SAĞLIK ADINA HERŞEY

MUZ

En çok tropik bölgelerde yetiştirilen muzun anayurdunun Asya olduğu sanılmaktadır. Muz bitkisi, ilk kez 16'ncı yüzyılda misyonerler tarafından Kanarya adalarından Orta Amerika'ya götürülmüş, oradan da birçok yere yayılmıştır. Türkiye’mizde ise, güney bölgelerimizde, bilhassa Antalya ve İçel illerinde yetiştirilmekte olup yıllık üretim 30-35 ton civarındadır.Muz ağacı diye bir ağaç yoktur. Muz, ağaca benzeyen otsu bir bitkidir. 3-6 metre arasında boylanan bitkinin gövdesi birbiri üzerine sıkıca sarılmış yaprak saplarından oluşan "yalancı gövdedir." Yapraklarının boyu 3 metreye, eni de 60 santimetreye erişebilen bu bitki, dekoratif bir palmiye ağacı görünümündedir. Muz meyveleri ortak bir sap üzerine birkaç sıra halinde, yan yana dizilerek iri salkımlar oluşturur. "Hevenk" denilen bu sarkık salkımlarda, ortalama 50-150 tane meyve yukarı doğru kıvrık olarak büyür ve olgunlaşır. Her meyve kalın, derimsi bir kabukla örtülüdür ve içinde, daha bebekken sevmeye başlayıp yemekten hiç bıkmadığımız hoş kokulu, lezzetli yumuşak eti vardır.Muz henüz olgunlaşmadan, daha yeşilken hasat edilir. Olgunlaşması için dalında bekletilecek olursa, sıcak havanın etkisiyle kabukları kolayca yarılıp içi çürümeye başlar. Bu nedenle erken toplanan hevenkler, soğuk hava depolarında bekletilir ve olgunlaşması, gönderileceği ülkenin uzaklığına göre ayarlanır. Çoğu kez, sevkiyat öncesi etilen gazı ile yapay olarak sarartılarak soğuk hava sistemli vasıtalarla denizaşırı ülkelere gönderilir. Muz bitkisi yılda bir kere meyve verir. Her bitki en çok 45 kg ağırlığında tek bir hevenk verdikten sonra ölür. Yerine ertesi yıl, toprak altından yeni bir sürgün fışkırır. Muz, sıcak ve nemli iklimlerin yanı sıra, derin, gevşek ve drenajı iyi yapılmış toprakları sever. Muz, kök parçalarından çoğaltılır. Fideler dörder metre arayla dikilir ve bir iki yıl sonra ürün vermeye başlar. Olgun bir muz meyvesi % 22 oranında karbonhidrat içerir. Ayrıca, yapısında yüksek miktarda potasyum minerali ile A, B1, B2, B6, B9(folik asit) ve C, D, E ve P vitaminleri, az miktarda da protein ve yağ, magnezyum, bakır, demir ve fosfor mineralleri bulunur. Bol miktarda nişasta içeren bazı çeşitleri çiğ olarak yenemediğinden pişirilerek veya kızartılarak tüketilir.

Muz Tüketiminin Faydaları;

• Kemiklerin gelişmesini sağlar,
• Nekahat devresini kısaltır,
• Sinir zafiyeti ve yorgunluğu giderir,
• Böbrek ve mafsal iltihabında etkilidir,
• Bağırsak hastalıklarında faydalıdır,
• Mideyi güçlendirir ve korur,
• Ülser ve gastrit rahatsızlığı olanlara çok iyi gelir,
• Kandaki kolesterol oranını düşürür,
• Kalp ve damar hastalıklarına karşı koruyucudur,
• Stresi azaltır ve tansiyonu düşürür,
• Adet sancılarını azaltır,
• Vücudun ve beynin yorgunluğunu giderir,
• Krampları engeller,
• Öksürüğe ve göğüs ağrılarına iyi gelir,
• Vücudun su dengesini ayarlar,
• Kırmızı kan hücrelerinin oluşmasını destekler,
• Afrodiziyak özelliğe sahiptir.
  
  
  

BİRKAÇ ÖNERİ;
Müzmin kabızlık çekenler fazla yememelidir.

14 ºC de %90 - %95 nem oranında muhafaza edilmelidir.

CİLT;
Muz, limon suyu ile merhem haline getirilip egzama üzerine sürülürse faydası görülür.

BİLİYOR MUYDUNUZ?
Muz liflerini Afrika’daki yerli halk, şapka, hasır ve hediyelik eşya yapımında kullanıyor.
------------------------------------------------------------------------------------
Avrupa’ da gemi halatı, oto döşemeleri yapımında kullanılıyor.
------------------------------------------------------------------------------------